Recenzja Kac Vegas 3

Alan po bardzo pechowej wycieczce po nowe zwierzątko domowe musi zmierzyć się z największym horrorem swego życia bowiem na zawał umiera jego ojciec. Jedyny człowiek, który tolerował Alana i jakby nie było podsunął go chłopakom przed ślubem Douga. Chłopaki zabierają go do ośrodka, który może da radę mu pomóc. Po drodze zostają napadnięci przez mafioso Marshala oraz znanego z pierwszej części gościa Black Doug – kto oglądał ten wie o co chodzi. Okazuje się, że Mr. Chow ukradł Marshalowi złoto warte 21 milionów, a jedyna osoba, która miała  z nim kontakt to Alan. Mafia porywa, więc właściwego Douga, a wataha ma 3 dni na znalezienie Chow.

Tak to mniej więcej wygląda. Nie ma kaca, nie ma melanżu, jest za to dużo krzyków, są pościgi, napady, padają trupy, no trzy czy cztery, ale jednak. Klimat został zmieniony ewidentnie. Kiedyś jedynym problemem było to, że mogą nie zdążyć na ślub, a teraz walczą o życie swoje i przyjaciela. Tym razem nawet oryginalny tytuł Hangover nie pasuje do zawartości…

O dziwo da się to oglądać i moim zdaniem nie jest tak źle ja piszą niektórzy krytycy. Te półtorej godziny mija szybko i bezboleśnie, a parę razy można się pośmiać. Ale chyba chodziło nam o to, aby śmiać się bardzo często i bardzo głośno i tego nie ma. Moim zdaniem za dużo jest Chow, który był śmieszny przy pierwszej części, w drugiej był już męczący, a tutaj już go nie trawiłem. Z Alana mającego problemy osobowościowe zrobiono niedorozwiniętego, 40-letniego bachora.

To wszystko kwestia gustu i każdy powinien ocenić poziom osobiście. Zaznaczam raz jeszcze – Kac Vegas 3 da się oglądać, ale będzie to seans, o którym zapomnicie zaraz po obejrzeniu.