PUSTYNNA WŁÓCZNIA KSIĘGA I i II – Recenzja

Demoniczny Cykl wydawany jest w Polsce przez Fabrykę Słów. Poszczególne części sagi publikowane są podzielone na dwie części. Oto chronologia oraz podlinkowane recenzje poprzednich książek:

TOM 1.
Malowany Człowiek Księga I
Malowany Człowiek Księga II
TOM 2.
Pustynna Włócznia Księga I
Pustynna Włócznia Księga II
TOM 3.
Wojna w Blasku Dnia Księga I
Wojna w Blasku Dnia Księga II
TOM 4.
Tron z Czaszek Księga I
Tron z Czaszek Księga II
TOM 5.
Rdzeń Świata Księga I
Rdzeń Świata Księga II

Kilka lat temu przeczytałem opasłą powieść Petera V. Bretta pod tytułem Malowany Człowiek. Mroczne fantasy opowiadające o przygodach Arlena, Leeshy i Rojera – trójki zwyczajnych młodych ludzi, którzy swoimi działaniami przyczynili się do powstania ludzi przeciw demonom nawiedzającym świat każdej nocy. Gdy czytałem tę książkę nie prowadziłem strony, więc nie ma też recenzji, ale wierzcie mi na słowo – warto!

Podczas tegorocznych świąt wróciłem do cyklu i wchłonąłem dwie księgi składające się na drugi tom demonicznego cyklu. Oto moja recenzja:

Praktycznie cała pierwsza księga poświęcona jest całkiem nowej nacji – Krasjanom. Zamieszkujący pustynne tereny na południu Krasjanie to ludzi zupełnie inni niż poznani w pierwszym tomie mieszkańcy północy sprzed spotkania z Naznaczonym. Krasjanie całe swoje życie poświęcają na walkę z demonami. Młodzi chłopcy zabierani są rodzinom i przez wiele lat szkoleni są na wojowników. Ci, którzy nie nadają się do walki przyjmują rolę khaffit, czyli półczłowieka, a ich jedynym zadaniem jest usługiwanie wojownikom – sharum. Kobiety tymczasem mają być posłuszne mężom i także być na każde zawołanie wojowników. Wyjątkiem są dama’ting, które pełnią rolę uzdrowicielek i doradczyń władcy.

Bohaterami pierwszej księgi są Jardir i Abban, których poznajemy w momencie odebrania rodzicom. Jardir to utalentowany wojownik, a Abban to jego zupełna odwrotność. Chłopcy przyjaźnią się lecz z biegiem lat ich drogi rozchodzą się przez różnicę w bojowych umiejętnościach.

Przygody tej dwójki prowadzą nas do aktualnych wydarzeń, znanych z pierwszego tomu. Wprowadzeni Jardir i Abban świetnie uzupełniają Arlena, Rojera i Leeshę. Są ich zupełną odwrotnością, a ich nacje różnią się na tyle, że śledzenie ich początków jest równie emocjonujące, co głównej trójki. Brutalny świat Krasjan nie wybacza, jest więc bardzo brutalnie i bezkompromisowo. Wydaje mi się, że jest o wiele mroczniej niż poprzednio, a niektóre sceny to prawdziwa rzeź. Droga Jardira do objęcia przywództwa nad Krasją usiana jest trupami i intrygami jego żony Inavery. Bohaterowie Gry o Tron nie mieliby się czego wstydzić. Abban z kolei świetnie odnalazł się w roli handlarza i manipulatora, a brak szacunku wśród wojowników rekompensuje sobie kontaktami i zdobytym bogactwem.

W pewnym momencie wplątany jest wątek Malowanego Człowieka – Arlena. Okazuje się, że Naznaczony spędził w Krasji sporo czasu i wiele jego umiejętności zawdzięcza m.in Jardirowi. Arlen jako przybysz z północy (chin – obcy) był gardzony przez wojowników, ale jego umiejętności walki z demonami sprawiły, że zyskał szacunek i przydomek Par’chin, na co zasługiwali nieliczni w historii. Wątek przyjaźni Arlena i Jardira, a następnie ich konflikt to najmocniejszy element księgi pierwszej i aż żal, że nie był dłuższy.

Księga druga to w głównej mierze powrót do znanych nam bohaterów. Pojawia się też Jardir, ale w dużo mniejszym stopniu niż w księdze pierwszej.
Mieszkańcy Zakątka Wybawiciela to ludzie zupełnie inni niż w Malowanym Człowieku. Przybycie Naznaczonego i jego pokaz walki z demonami sprawił, że ludzie zaczęli stawiać opór mieszańcom Otchłani. Naznaczony przekazał im tajniki sztuki walki Krasjan i przekazał znalezione przez siebie zaginione runy. Leesha pełni rolę przywódczyni osady, a Rojer stara się nauczyć innych jak walczyć z demonami przy użyciu instrumentów.

Osią napędową księgi drugiej jest wieść o planach Jardira i niechybnej wojny z Krasjanami. Naznaczony za wszelką cenę chce wydobyć wolę walki z mieszkańców innych wsi i pomagają mu w tym Leesha i Rojer. Akcja sporo spowalnia i mamy trochę z dużo scen z rozmyśleniami wiecznie niezdecydowanej Leeshy. Dziewczyna stara się robić wszystko dla dobra mieszkańców, ale większość jej prób przynosi odwrotny efekt. Nieszczęśliwie zakochany w niej Rojer też trochę przynudza, ale na szczęście w pewnym problemy sercowe odchodzą w niepamięć i wracamy do naprawdę ważnych wątków. Mimo tych małych zgrzytów jest bardzo dobrze, a strony lecą w bardzo szybkim tempie.  Wielkich potyczek z demonami jest mniej niż w conocnych bitwach Krasjan, ale jeśli już coś się dzieje to z rozmachem.

Pustynna Włócznia jest bardzo udanym sequelem Malowanego Człowieka. Pzedstawione nowe postaci wnoszą wiele dobrego do opowieści i w pewnych momentach ilość intryg sprawia, że zapominamy, że tym 'głównym złym’ są demony. Księga I i II rozstawiają pionki na szachownicy i kolejny tom pt. Wojna w Blasku Dnia powinien sporo namieszać. Polecam!