OBECNOŚĆ 3: NA ROZKAZ DIABŁA | Recenzja filmu

Dwa pierwsze filmu z serii Obecność bardzo przypadły mi do gustu. Podobnie było z pierwszym spin-offem, czyli Annabelle. Kolejne filmy to już duża strata jakości i odcinanie kuponów od popularności marki. Duże nadzieje pokładałem w trzecim filmie głównej serii, od którego rozpocząłem tegoroczne wizyty w kinie. Recenzja filmu Obecność 3: Na rozkaz diabła.

Na rozkaz diabła

W 1981 roku Ed i Lorraine Warren byli znani już nie tylko wśród egzorcystów. Ich dokonania obiegły świat i stali się kimś w rodzaju celebrytów. Podczas dokumentowania egzorcyzmów na 8-letnim Davidzie Glatzelenie dochodzi do tragicznych wydarzeń. W ich efekcie Ed ponosi ciężkie obrażenia, chłopak siostry Davida – Arne Johnson, by uratować chłopca zaprasza demona do siebie. Kilka miesięcy później niekontrolujący swojego ciała Arne brutalnie morduje właściciela motelu, w którym mieszka. Policja rozpoczyna dochodzenie, a Warrenowie starają się udowodnić, że w trakcie popełnienia czynu Arne nie odpowiadał za swoje czyny. Czy sąd uwierzy, że chłopak zrobił to na rozkaz diabła?

Prawdziwa historia?

I tak, i nie. Chociaż na początku filmu widzimy napis To prawdziwa historia to musimy pamiętać, że seria Obecność bazuje na doświadczeniach Eda i Lorraine Warrenów. Sprawy, w których brali udział opierają się na udokumentowanych wydarzeniach, ale są odpowiednio koloryzowane i fabularyzowane. Zostawmy jednak ich życie prywatne w spokoju, zostawmy oskarżenia o oszustwa i wszelkiego rodzaju rewelacje na ich temat. Skupmy się na historii Arne Cheyenne Johnsona, żyjącego po dziś dzień. Sprawa Arne miała swego czasu wielki rozgłos, ponieważ była pierwszym procesem w USA, gdzie oficjalną linią obrony było opętanie przed demony. Dostała nawet przydomek będący podtytułem filmu – Devil made me do it. I choć finał sprawy jest troszkę inny niż przedstawiają nam twórcy to potoczyła się ona dość podobnie. Trzeba, jednakże pamiętać, że cała reszta filmu to już czysta fantazja scenarzysty. Dlatego nie mówicie proszę, że to film na faktach autentycznych ;) 

1 z 6

Ale gdzie tu horror?

Obecność 3: Na rozkaz diabła mocno zmienia klimat. Poprzednie dwa filmy były równie straszne, co oszczędne w epatowaniu demonami, potworami czy poltergeistami. Filmy przedkładały klimat nad tzw. jump scares i działało to znakomicie. Niestety tym razem twórcy zaserwowali najgorsze nawyki sequeli. W miejsce budowania atmosfery grozy mamy przebitki koszmarnych twarzy, demony czające się za plecami, a nawet… biegające potwory/zombie. Można podskoczyć raptem ze dwa razy, a do tego momenty te są dość mocno sygnalizowane i spodziewane. Nie podejrzewałem, że twórcy pójdą drogą słabiutkich spin-offów, ale tak się niestety stało…

Obecność 3: Na rozkaz diabła

Wielkie, bardzo wielkie rozczarowanie. Obecność 3: Na rozkaz diabła to nie tylko najgorsza odsłona głównej serii tego uniwersum, ale też bardzo cieniutki horror. Film nudny, zupełnie niestraszny, rozmieniający na drobne filmowy dorobek Warrenów. Do obejrzenia w jakiejś usłudze streamingowej, bo nabijanie frekwencji nie przyniesie serii niczego dobrego. Szkoda.